Prowadzenie pasieki nie dla każdego - sprawdź, czy Ty możesz być pszczelarzem

Jak zostać pszczelarzem?

Nie jest to zajęcie dla osób uczulonych na jad pszczeli – w takim przypadku każde użądlenie jest niebezpieczne i czasem może zakończyć się tragicznie. Nie poleca się pracy pszczelarza także osobom chorym na serce – wymaga bowiem fizycznego wysiłku, w dodatku w siatce, z ograniczonym dostępem powietrza, często w słońcu i upale, co może być dla nich niebezpieczne. To samo dotyczy osób z wysokim ciśnieniem. Z kolei użądlenie przez pszczołę osoby o niskim ciśnieniu może powodować zasłabnięcie i senność. Do pracy w pasiece nie nadają się również osoby nadpobudliwe, niecierpliwe i nerwowe. Praca przy pszczołach wymaga bowiem opanowania i spokoju, a zbyt nerwowe wykonywanie czynności drażni te owady i może być powodem nieprzyjemnych wypadków.

W pasiece zawsze dzieje się coś ciekawego, a praca w niej bywa oderwaniem od codzienności. Praca w pasiece ogranicza się do sezonu. Zaczyna się on w marcu, kiedy to pszczoły wybierają się na pierwszy oblot i trwa mniej więcej do polowy września. Po ostatnim miodobraniu, hodowca zabezpiecza i przygotowuje rodziny pszczele do zimy. Od tego momentu zaczyna się dla pszczół początek okresu zimowego. 
 

W tym czasie nie wykonuje się już w pasiece żadnych czynności, dobrze jest jednak doglądać pszczół raz na jakiś czas, żeby sprawdzić czy nic złego się nie dzieje. Ze względu na sezonowość pracy, pszczelarstwem zajmują się przedstawiciele różnych zawodów, którzy traktują je jako hobby. 

Pszczelarz pisze bloga

Zanim rozpoczniemy przygodę z pszczelarstwem, warto zdobyć trochę wiedzy na ten temat. Można ją znaleźć w fachowej literaturze – książkach, czasopismach czy w internecie. Szczególnie ciekawe są blogi pszczelarzy, którzy opisują swoją drogę do pszczelarstwa, dając wiele trafnych rad i wskazówek. Nieocenionym doświadczeniem jest praktyka, czyli wizyta w pasiece, gdzie na żywo można zobaczyć ule, ich wnętrze, nauczyć się jak rozpoznawać królową matkę, pszczoły robotnice, trutnie, czerw kryty i otwarty, jaja, poszyty miód, pierzgę i inne. 

Zacisznie, z pożytkami 

• lokalizacja – pasieka powinna być usytuowana w odległości nie bliżej niż 10 metrów od budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz od uczęszczanych dróg publicznych. Jeśli taka odległość nie jest zachowana, właściciel pasieki ma obowiązek do ustawienia ogrodzenia o wysokości co najmniej 3 metrów, co zmusi pszczoły do wznoszenia się wyżej,
• konieczność zgłoszenia pasieki do Powiatowego Lekarza Weterynarii (obowiązek wynikający z ustawy z 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt i zwalczaniu chorób zakaźnych), niezależnie od liczby uli – to konieczne do nadania hodowli weterynaryjnego numeru identyfikacyjnego, który musi znajdować się na etykiecie każdego sprzedawanego produktu,
• pszczelarz powinien wykupić ubezpieczenie (OC) pasieki od użądleń ludzi i zwierząt,
• właściciel pasieki powinien posiadać zaświadczenie lekarskie, które potwierdzi jego dopuszczenie do pracy przy pozyskiwaniu produktów pszczelich (takie zaświadczenie jest wymagane także dla ewentualnych pracowników),
• pszczelarz powinien także umieścić tablicę informująco-ostrzegającą, na której znajdują się informacje o występowaniu pszczół na danym terenie oraz tablicę z danymi pszczelarza (obowiązek postawienia takiej tablicy dotyczy zwłaszcza nieogrodzonych pasiek).

Agnieszka Leśniak Artykuł opracowany we współpracy z Dolnośląskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego we Wrocławiu Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj