Czy katolik może... chodzić do wróżki?

    1. Niegroźne?

Katolik może chodzić do wróżki tylko po to, aby ją ewangelizować - nic więcej. Wszelki kontakt ze światem paranormalnym, nawet nieintencjonalny, może być niebezpieczny. Wszelki kontakt intencjonalny jest natomiast grzechem ciężkim, przeciw Bogu. Dosyć jasno mówi o tym Katechizm Kocioła Katolickiego, w punkcie omawiającym wykroczenia przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu:

Należy odrzucić wszystkie formy wróżbiarstwa: odwoływanie się do Szatana lub demonów, przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróżb, zjawiska jasnowidztwa, posługiwanie się medium są przejawami chęci panowania nad czasem, nad historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy. Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie Bogu (KKK 2116).

Co ciekawe, KKK nie neguje istnienia pewnych zjawisk, czy prawdziwości pewnej rzeczywistości. Tym bardziej jednak napełnia to grozą, bo jeśli Pan Bóg nie ma z tą rzeczywistością nic wspólnego, a ona może mieć realny wpływ na nasze życie, to kto lub co się za nią kryje?

    2. Doświadczenie egzorcystów

Doświadczenie egzorcystów pokazuje, że często osoby, które borykają się z wpływem złego ducha, często miały kontakt z opisanymi powyżej zjawiskami. Świat duchowy, to świat dobra, ale to świat, w którym realnie istnieje i działa zło. Dobrowolne wchodzenie we wszelkie formy spirytyzmu jest jednocześnie otwieraniem się na duchowe siły przeciwne Bogu i człowiekowi, albo wprost na złego ducha. Zdarzają się sytuacje, w których anioł ciemności przychodzi pod postacią anioła światłości, wykorzystując uzdrowienie dla sprytnego kamuflażu swojego głównego zadania, czyli wyrządzenia szkody fizycznej i duchowej człowiekowi. O tym również bardzo jasno wypowiada się KKK:

Wszystkie praktyki magii lub czarów, przez które dąży się do pozyskania tajemnych sił, by posługiwać się nimi i osiągać nadnaturalną władzę nad bliźnim - nawet w celu zapewnienia mu zdrowia - są w poważnej sprzeczności z cnotą religijności. Praktyki te należy potępić tym bardziej wtedy, gdy towarzyszy im intencja zaszkodzenia drugiemu człowiekowi lub uciekanie się do interwencji demonów. Jest również naganne noszenie amuletów. Spirytyzm często pociąga za sobą praktyki wróżbiarskie lub magiczne. Dlatego Kościół upomina wiernych, by wystrzegali się ich. Uciekanie się do tak zwanych tradycyjnych praktyk medycznych nie usprawiedliwia ani wzywania złych mocy, ani wykorzystywania łatwowierności drugiego człowieka (KKK 2117).

    3. Problem z wiarą

Uciekanie się do podobnych praktyk może być wyrazem braku świadomości, braku roztropności, braku odpowiedzialności i zawsze słabej wiary w Boga, a więc również wiary w to, że On jest Panem historii, mojej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. To brak zaufania, który jest wynikiem braku prawdziwej relacji z Bogiem osobowym, który w Jezusie Chrystusie objawił się jako Droga, Prawda i Życie (por. J 14, 6). Jezu, ufam Tobie!

Ks. Tomasz Ślesik     Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj