BVD czyli wirusowa biegunka bydła – jak sobie z tym radzić?

Wirusowa biegunka bydła BVD – przyczyny

BVD to choroba wirusowa występująca u bydła i innych przeżuwaczy, którą powoduje wirus biegunki wirusowej bydła (BVDV). Wirus BVD jest przy tym transmitowany w czasie infekcji na wiele różnych sposobów. Albo więc przebiega to przez infekcję płodu jeszcze w ciele matki (wraz z infekcją macicy krowy), albo ma miejsce już po urodzeniu. Infekcje mające miejsce w fazie prenatalnej płodu (w fazie przedurodzeniowej), mogą powodować resorpcję płodu przez organizm matki, poronienia, konieczność aborcji, poród przedwczesny często martwego dziecka itp. Płody zakażone w łonie matek, które mimo to przeżywają zakażenie macicy i dochodzi do ich żywych urodzeń, mogą urodzić się jako cielęta już zakażone wirusem BVDV. Należy wiedzieć, że zakażenie BVDV u tych cieląt utrzyma się już potem przez cały okres ich życia i będą one infekować BVDV w sposób ciągły w całym środowisku farmy, w której żyją.

Wirusowa biegunka bydła BVD – objawy

U dorosłego bydła objawy kliniczne BVD są bardzo zmienne. Objawy ostrej infekcji obejmują gorączkę, letarg, utratę apetytu, nabrzmienie i czerwone rozlanie naczyń oczu, zmiany w jamie ustnej i wycieki z nosa, biegunkę i zmniejszenie produkcji mleka itp. Przewlekłe zakażenie może natomiast prowadzić również do objawów choroby w postaci śluzówkowej. U cieląt najczęściej rozpoznawaną wadą przy wrodzonej od matki BVD jest też hipoplazja móżdżku dająca takie oznaki, jak: ataksja czyli brak normalnej koordynacji ruchów, drżenie/drgawki, zbyt szeroka postawa, potykanie się, niezborność ruchów itp. W ciężkich przypadkach zainfekowane cielę może nawet umrzeć. Do przejściowych infekcji zalicza się biegunkę, zapalenie płuc, zmniejszoną produkcję mleka, zaburzenia rozrodczości, zwiększone występowanie innych chorób i śmierć. Straty z powodu infekcji płodu obejmują poronienia, wady wrodzone, słabe i wyjątkowo małe cielęta, także śmierć wśród zwierząt zakażonych.

Wirusowa biegunka bydła BVD – leczenie

Leczenie BVD ogranicza się głównie do terapii wspomagającej. Po zidentyfikowaniu obecności tego wirusa, zainfekowane zwierzęta poddaje się więc ubojowi.

Wirusowa biegunka bydła BVD – zapobieganie

Trwają badania mające na celu określenie możliwości wyhodowania zwierząt mniej podatnych lub wolnych od tej choroby. Na razie jednak żadna rasa nie ma tu przewagi. Jedną ze strategii minimalizacji transmisji BVD jest ograniczanie roznoszenia wirusa przez zakażone nim bydło, co osiąga się przez zwiększanie miana przeciwciał. Bydło, które ma przeciwciała w momencie zarażenia się ostrą infekcją BVDV, nie roznosi dużo wirusów. W gospodarstwie rolnym ważne jest więc, aby producenci wybierali uporczywie zakażone zwierzęta ze stada. Badania krwi identyfikują obecność wirusa u cieląt. Lepiej gdy są one trzymane w poszczególnych klatkach, bo nie zarażają się wtedy mocno w przeciwieństwie do utrzymywania ich w kojcach grupowych. Mniejszy kontakt to mniejsze ryzyko infekcji, jak również zmniejszenie gęstości obsady. Strategiczne szczepienia i skarmianie wysokiej jakości siarą też mogą zmniejszać odsetek bydła podatnego na BVD. Zaleca się też prowadzić program kontroli BVD w gospodarstwie, co ma na celu zapobieganie infekcjom płodowym, eliminowanie strat reprodukcyjnych i zmniejszanie strat spowodowanych przejściowymi infekcjami.

Najlepszą kontrolę BVD zapewnia połączenie brakowania zainfekowanego bydła, szczepienia ochronne i zwiększona bioasekuracja w całym gospodarstwie. Szczepionki na BVD są dostępne w dwóch kategoriach – jako modyfikowane żywe wirusy (MLV) i wirusy zabite (KV). Szczepionki MLV wymagają tylko jednej dawki na początku immunizacji (uodparniania) i są trudniejsze w obsłudze. Szczepionki KV są za to droższe i trzeba więcej niż jednej dawki w czasie ich immunizacji, są za to mniej podatne na dezaktywację w skrajnych temperaturach i chemikaliach.

Wirusowa biegunka bydła BVD – diagnostyka

Ponieważ uporczywie zarażone osobniki wyglądają i funkcjonują zwykle normalnie, bardzo ważne jest więc, aby hodowcy stosowali testy diagnostyczne do identyfikacji zwierząt PI i usuwania ich ze stada. Test PCR jest najczulszym w tym wypadku narzędziem do wczesnej identyfikacji cieląt PI, więc rolnicy mogą jak najszybciej usunąć takie zwierzęta ze stada. Testy oparte tylko na wykrywaniu przeciwciał we krwi są kiepskie, bo obecne matczyne przeciwciała nabyte w wypijanej siary zaciemniają wiarygodność całego testu.

Bibliografia:
    1. Bovine Viral Diarrhea Virus (BVD), Calfology.com, http://calfology.com/library/wiki/bovine-viral-diarrhea-virus-bvd (02.03.2018 r.)
    2. Bovine Viral Diarrhea Virus, APHIS Info Sheet, Veterinary Services Centers for Epidemiology and Animal Health, United States Department of Agriculture & Animal and Plant Health Inspection Service & Safeguarding American Agriculture, December 2007, http://ccejefferson.org/resources/bovine-viral-diarrhea-virus (02.03.2018 r.)
    3. Bovine Viral Diarrhoea (BVD), The Cattle Site, http://www.thecattlesite.com/diseaseinfo/200/bovine-viral-diarrhoea-bvd/ (02.03.2018 r.)
    4. Khodakaram-Tafti A., Farjanikish GH., Persistent bovine viral diarrhea virus (BVDV) infection in cattle herds, Iran J. Vet. Ress., 2017 Summer; 18(3), s.: 154-163, publ. na stronie https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5674437/ (02.03.2018 r.)

Redakcja KalendarzRolnikow.pl     Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj