Co należy wiedzieć o odnowie pastwiska po zimie?

Pastwisko na wiosnę – jak optymalizować wzrost trawy?

Pastwisko nie jest łatwe w zarządzaniu. Po sezonie jesienią występuje zawsze coraz mniejszy wzrost, zanim spadające temperatury całkowicie nie ograniczą wzrostu traw na zimę. Dobrze zagospodarowane, prawidłowo nawożone użytki zielone zawierające nowoczesne odmiany mogą jednak wytworzyć w sezonie 10-11 ton suchej masy na 1 ha pastwiska. Ten potencjał może ograniczać nadmierne zagęszczenie, zachwaszczenie, lub ograniczone odżywianie roślin.

Pastwisko na wiosnę – kiedy podaż składników odżywczych w glebie jest ograniczona?

Jeśli brakuje głównych składników odżywczych, wydajność pastwisk spada. Poziomy tych składników wykaże test gleby (robiony co 4 lata, najlepiej 6 m-cy po ostatnim daniu obornika lub innego nawozu).

Wszelkie niedobory można uzupełnić obornikiem, gnojowicą lub nawozami sztucznymi (wiosenne nawożenie startowe)

W glebie łąkowej musi być utrzymany właściwy poziom fosforu, potasu i magnezu. Nawóz azotowy stymuluje wczesny wzrost wiosenny traw (potem sypie się go w regularnych odstępach czasu, po pierwszych wypasach). Zastosowana ilość powinna uwzględniać wielkość plonu, ilość azotu dostarczanego przez nawozy organiczne, jak również wszelkie obowiązujące ograniczenia NVZ. Zastosowanie wapna do gleby o pH 6 lub niższym, również skutecznie zwiększa produktywnoś
 łąk.

Uważa się, że 5 ton wapna na 1 ha podnosi pH o 0,4 jednostki, ale należy pamiętać, że stabilizowanie pH pastwisk trwa długo, bo aż 9 do 12 miesięcy.

Nie zaleca się jednak nakłada więcej, jak 5 ton wapna na 1 ha w jednym sezonie, bo zbytnia ilość może zablokować potrzebne minerały w glebie.

Pastwisko na wiosnę – zagęszczanie i zbytnie utwardzanie gleby

Zjawisko to występuje miejscach, gdzie struktura gleby zostanie uszkodzona w takim stopniu, że w wierzchniej warstwie gleby tworzy się nieprzepuszczalna twarda powłoka, która uniemożliwia swobodny ruch powietrza, wody i składników odżywczych. Trawa nie może wtedy ukorzeniać się i obumiera z powodu wymoczenia w stojących kałużach deszczówki (długo stojąca woda powoduje warunki beztlenowe, które zabijają trawę), lub wysycha potem na słońcu. Wydajność tych miejsc na pastwisku z pewnością ulegnie znacznemu pogorszeniu, a wiele z cennych składników odżywczych może zostać utraconych, poprzez spływanie z twardej powierzchni.

Takie miejsca tworzą się często na tych miejscach pastwiska, gdzie bydło przez dłuższy czas nadmiernie depcze trawę w mokrych warunkach. To najczęstszą przyczyna zagęszczania i utwardzania wierzchnich warstw gleby pastwisk. Kiedy takie wgłębienia wysychają, powstałe wtedy odsłonięte, łyse łaty gleby zapewniają za to idealne miejsca do kiełkowania dla chwastów.

Takie utwardzenie pastwisk zmniejszy m.in. unikanie nadmiernego zagęszczenia bydła w jednym miejscu, czyli robienie wielu punktów wejść i wyjść dla bydła na pastwisko, częste przenoszenie poideł i karmideł. (w tym używanie mobilnych zamiast stałych korytek paszowych i poideł).

Pastwisko na wiosnę – jak kontrolować chwasty?

Na każdym poziomie porażenia, chwasty stanowią poważne zagrożenie dla wydajności użytków zielonych, bo skutecznie i agresywnie konkurują o światło, wodę, składniki odżywcze i przestrzeń. Badania SAC wykazały, że 10% porażenia chwastami może powodować nawet 10% utraty plonów zielonki pastwiskowej. Długotrwała kontrola i ochrona pastwisk przed chwastami jest wtedy najlepiej osiągana przy użyciu dobrego herbicydu przeznaczonego do ich zwalczania. Właściwie dobrany nawóz zabije 80-90% populacji chwastów w jednej aplikacji. Natryskiwanie punktowe pomaga w zwalczaniu niewielkich obszarów chwastów, gdy wymagane jest ukierunkowane podejście. Podczas stosowania herbicydów zawsze trzeba jednak czyta
 etykietę. Najbardziej skuteczne herbicydy na użytkach zielonych będą też zabijać każdą koniczynę w runi. Więc tam, gdzie obecność chwastów staje się ograniczająca, trzeba też planować ponowny dosiew koniczyny później w sezonie. Ponowny dosiew traw należy rozważyć, jeśli mniej niż 50% zasianych wcześniej gatunków pozostaje na pastwisku. Zawsze wybiera się też najbardziej wytrzymałe odmiany na liście, zalecanych traw i koniczyny.
 

Trzy złote zasady:

• upewnij się, że nic nie ogranicza wzrostu traw, np. brak składników odżywczych, zagęszczenie, chwasty;
• uprawiaj odpowiednie gat. traw najlepszych do wypasu;
• stosuj plan wypasu, co zapewni wysokiej jakości odrośnięcie zgryzionych traw i utrzyma wysoką produkcję, gdy następnym razem zwierzęta ponownie wejdą na odrośnięte pastwisko.

Redakcja WDR   Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj