Niesamowite bydło mięsne rasy Belgian Blue- co należy wiedzieć o tej rasie?

Bydło mięsne rasy Belgian Blue jest też nazywane bydło błękitne belgijskie (fr. Blanc-Bleu Belge lub Race de la Moyenne et Haute Belgique, hol. Moniteur Witblauw).

Jest to rasa bydła mięsnego stworzona w Belgii. Jej alternatywne nazwy w języku polskim: belgijska niebiesko-biała, belgijski biały i niebieski, belgijski biało-niebieski, niebieski i biały belgijski. Ogólnie nazwa bydło błękitne belgijskie i Belgian Blue pochodzi od typowo niebiesko-szarego koloru sierści, niekiedy dodatkowo też cętkowanego. Kolor tych krów może być jednak często nieco inny, np. biały, łaciaty, do czarnego.

Bydło błękitne belgijskie – historia rasy.

Bydło o podobnym wyglądzie po raz pierwszy w 1808 r. udokumentował Georg Culley. Belgian Blue wyhodowano w XIX w. w centralnej i górnej Belgii, z krzyżowania ras lokalnych z rasą Shorthorn z Wielkiej Brytanii i prawdopodobnie też Charolaise. Specyficzne cechy mięsne Belgian Blue wymusiła niespotykana mutacja genetyczna powstała krzyżowaniu. Bydło błękitne belgijskie zostało potem ogłoszone jako nowa rasa mięsna w 1950 r. przez prof. Hanseta, pracującego w centrum sztucznej inseminacji w belgijskim Liege. W 1978 r. bydło błękitne belgijskie do USA sprowadził Nick Tutt, rolnik z Zachodniego Teksasu. Od tamtej pory rasa rozprzestrzeniła się i jest znana na całym świecie.

Średnia cena cieląt płci męskiej tej rasy w sprzedaży wynosi ok. 1800-2000 EUR (ok. 2,80 EUR za 1 kg żywej wagi).

Bydło mięsne rasy Belgian Blue – „podwójne” umięśnienie

Rasa ta słynie z niesamowicie umięśnionego, monstrualnego wyglądu, przy wielkiej potulności i łagodności. Obfite ciało jest określane jako „podwójnie umięśnione”, przy tym bez zbędnego otłuszczenia i dobrze wyrzeźbione. Fenotyp tego podwójnego umięśnienia jest stanem dziedzicznym, ujawniającym się przez nienaturalne podwajanie liczby włókien mięśniowych, zwane hiperplazją. Mięso Belgian Blue ma przy tym zwiększoną zawartość tkanki mięśniowej, a zmniejszoną zawartość tłuszczu. Ich cienka skóra i obfitość beztłuszczowej masy mięśniowej sprawiają, że tuszki dają nawet do 80% mięsa z całości. Krzyżowane z innymi rasami, zwykle poprawiają ich tusze o minimum 7%.

Bydło mięsne rasy Belgian Blue – kłopoty z wycieleniami

Belgian Blue mają mutację w genie białka miostatyny, która koduje to białko, by nie hamowało rozwoju mięśni, za to ograniczało odkładaniu tłuszczu. W efekcie zachodzi bardzo szybki i obfity wzrost jednocześnie bardzo chudych mięśni. Skrócony gen miostatyny nie jest jednak w stanie funkcjonować normalnie u tego bydła i bez nieustannej pracy hodowlanej, cecha ta uległaby z czasem zanikowi. Hiperplazję rozrostu mięsni obserwuje się u Belgian Blue już na początku w fazie płodowej, przez co

cielęta tej rasy rodzą się z dwukrotnie większą liczbą włókien mięśniowych i większą masą ciała, w porównaniu z cielętami innych ras.

Krowy omawianej rasy mają też węższy kanał rodny. Zwykle występują więc problemy z porodem (dystocja) i konieczne jest cesarskie cięcie (w ok. 90% przypadków), co wiąże się z ryzykiem i większymi nakładami finansowymi. Co ciekawe, rasa może też być użytkowana mlecznie, a jej średnia laktacja to ok. 4000 kg mleka, przy 3,23% białka i 3,48% tłuszczu.

Bydło błękitne belgijskie ma poprawiony współczynnik konwersji paszy (FCR)

Ze względu na niższe jej spożycie, w porównaniu ze wzrostem masy ciała. Innymi słowy, Belgian Blue ma zwiększoną zdolność przekształcania paszy w suchy, beztłuszczowy mięsień. Bydło to ma jednak specyficzne zapotrzebowanie metaboliczne na zwiększenie koncentracji pasz. Potrzebne są więc pasze wysokoenergetyczne i skoncentrowane, czyli dieta zawierająca więcej dobrego białka do budowy wielkiej masy mięśni, co podraża koszty hodowli. Normalna krowia dieta bogata w błonnik nie daje tych efektów. Wolniejsze tempo odkładania się tłuszczu także opóźnia ubój, co też oznacza wzrost kosztów utrzymania. Bydło Belgian Blue ma za to większy stosunek mięsa do kości (ok. 20% więcej mięśni, niż u bydła bez mutacji miostatyny). Zmniejszona zawartość tłuszczu obniża jednak marmurkowatość i kruchość mięsa (16% mniej, niż u innych ras mięsnych).

Bydło błękitne belgijskie – inne problemy z rasą:

• wolniejsze tempo odkładania tłuszczu opóźnia ubój i podwyższa koszty utrzymania zwierząt;
• zmniejszony ciężar jąder oraz ilość i jakość nasienia byków, choć jest to mniej problematyczne w porównaniu z trudnościami z wycieleniem u krów;
• cielęta często mają problemy z nogami, powikłania oddechowe i powiększone języki, co może pogarszać efekty wypasu i karmienia i prowadzić do przedwczesnej śmierci;
• bydło to dojrzewa później, niż inne rasy europejskie, jak np. Charolais, a krowy cielą się po raz pierwszy zwykle dopiero od ok. 32, rzadziej od 24 miesiąca;
• bydło belgijskie wymaga też bardziej wykwalifikowanych pracowników i zarządzania, nie rozwija się w trudnych warunkach i nie nadaje się też dla początkujących, więc ogólna wydajność ich hodowli ekonomicznie jest nadal niejasna.

A Wy hodujecie tę rasę bydła? Podzielcie się swoimi opiniami w komentarzach! :) 

 

Sergiusz Baar Redakcja WDR   Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj