KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Narodowy Instytut Wolności
  • ODR Bratoszewice
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie

WYSZUKIWARKA

Taka jest nasza wiara... "Wierzę w świętych obcowanie"

Opublikowano 26.10.2022 r.
Jednym z pierwszych skojarzeń, które pojawia się w kontekście pierwszych dni listopada to cmentarz i tłumy, które przemierzają Polskę, aby odwiedzić groby swoich bliskich. Obok Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy czy Środy Popielcowej, Uroczystość Wszystkich Świętych tłumnie angażuje wiernych, nawet tych, którzy do kościoła chodzą od wielkiego dzwonu. To dobrze, bo jest to okazja, aby usłyszeć o jednym z najradośniejszych świąt w kościele – uroczystości Wszystkich Świętych.

  1. Świętość cel naszego życia

Choć konieczność historyczna sprawiła, że to właśnie pierwszego dnia listopada odwiedzamy cmentarze, aby wspominać zmarłych, miejsce to jest doskonałą okazją, aby uchwycić jedną z ważniejszych i piękniejszych prawd naszej wiary – świętych obcowanie.

Kiedy świętość wydaje nam się często czymś nieosiągalnym i zarezerwowanym dla innych, stojąc nad grobem taty, czy mamy, żony, czy męża, dziecka, kogoś bliskiego, czy przyjaciela, a jednocześnie rozważając cały dzień tajemnicę świętości odkrywamy, że to właśnie oni rodzice, dzieci, przyjaciele, wreszcie my sami jesteśmy z Bożego zamiaru powołani do świętości; że naszym celem nie jest unicestwienie, definitywny koniec – jak chcieliby materialiści, albo powrót z zaświatów w innej formie życia – jak chcieliby zwolennicy karmy i reinkarnacji, ale naszym powołaniem jest szczęśliwe życie wieczne – czyli świętość.

  1. Komunia świętych, czyli nie jesteśmy sami

Uroczystość Wszystkich Świętych uzmysławia nam, że Kościół, to nie tylko ten ziemski, widzialny Kościół pielgrzymujących, ale to również ten chwalebny z niezliczoną liczą świętych mam, ojców, babć, dziadków, lekarzy, nauczycieli, księży, policjantów i sióstr zakonnych wszystkich ras i kultur, którzy na przestrzeni dziejów żywili nadzieję na życie wieczne.

  1. Wymiana dóbr duchowych

Jeżeli Kościół jest ciałem, to każda część ciała może korzystać z dobra wypracowanego przez inną część ciała. Serce pompuje krew nie dla siebie, ale dla wszystkich komórek ciała. Oczy spełniając swoją funkcję nie dla siebie, ale z ich sprawności korzysta całe ciało, podobnie mózg i każda inna część ciała. Porównanie Kościoła do ciała pokazuje, że żadna jego część nie jest dla siebie samej, jej cel nie jest egoistyczny. I tak z dobra wypracowanego przez Chrystusa, który jest głową ciała korzystają wszystkie jego części za pośrednictwem sakramentów – czyli tajemniczych arterii – za pośrednictwem których każdy wierzący zostaje zjednoczony z Chrystusem (por. KKK 950).

  1. Komunia w rzeczach świętych

Jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego „komunia świętych” ma dwa znaczenia – komunia w rzeczach świętych i komunia między świętymi. Ta pierwsza to komunia wiary – skarbu przekazywanego z pokolenia na pokolenie, który pomnaża się, będąc rozdzielany. To komunia sakramentów, które łączą człowieka z Bogiem. To komunia charyzmatów, które rozdziale przez Ducha Świętego służą budowaniu Kościoła. To komunia dóbr przyrodzonych, które pochodząc od Pana służyć mają wszystkim wierzącym. Wreszcie komunia miłości, dzięki której nawet najmniejszy czyn miłości świadczony przez jednego wierzącego staje się udziałem wszystkich, zarówno żywych i zmarłych. Coś co sprzeciwia się tej Komunii to grzech (por. KKK 949-953).

  1. Komunia między osobami świętymi

Komunia między osobami świętymi, to natomiast komunia między trzema grupami w Kościele. Tutaj termin „święty” nawiązując do nowotestamentalnego określenia wszystkich wiernych jako świętych, mówi o komunii między tymi, którzy pielgrzymują na ziemi, a tymi, którzy poddają się oczyszczeniu i tymi, którzy doznają chwały pełni zbawionych. Ta łączność wyraża się we wstawiennictwie już zbawionych i tych, którzy choć jeszcze pielgrzymują, stają się podobni do Chrystusa, w udzielaniu wypracowanego dzięki łasce daru miłości, tym, którym tej miłości brakuje, zarówno pielgrzymującym, jak i zmarłym, oczekującym wydoskonalenia w miłości (por. KKK 954-959).

 

kontakt1.jpg Ks. Piotr
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO