KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Narodowy Instytut Wolności
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • ODR Bratoszewice
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego

WYSZUKIWARKA

Jak właściwie nawozić owies?

Opublikowano 15.06.2019 r.
Nawożenie owsa to jeden z podstawowych aspektów uprawy tego zboża. Co prawda owies jest dość odporny na suszę i niskie temperatury, ale nie oznacza to, że bez dokarmiania będzie idealnie plonować. Jak zatem wspomagać to mniej wymagające zboże? Oto podstawowe porady – jak właściwie nawozić owies, by uzyskać wysokie plony.

Cechy szczególne owsa

Jest to zboże jare mające krótki okres wegetacyjny, odporne na niskie temperatury (kiełkuje już w temp. 2-3ºC) i choroby (roślina fitosanitarna). Posiada przy tym silnie rozwinięty system korzeniowy, co dodatkowo uodparnia go na suszę, ale za to słabo się krzewi, ponieważ nawet trudniej dostępne składniki pokarmowe dobrze potrafi absorbować z gleby, dlatego mało reaguje na przedplon, za to silnie działa na owies nawożenie azotem. Niskie temperatury wiosną stymulują dobre ukorzenianie się tego zboża, dlatego należy je wysiewać jak najwcześniej. Owiec lubi nie tylko chłodną, ale też zdecydowanie wilgotną pogodę (z wszystkich zbóż ma największe wymagania odnośnie wilgotności gleby), przez co najlepiej plonuje w północnych, północno-wschodnich i podgórskich rejonach kraju. Największych opadów owies wymaga w fazie strzelania w źdźbło i kłoszenia.

Nawożenie owsa

Aby móc uzyskać oczekiwany wysoki plon 100 kg ziarna owsa ze słomą, należy zapewnić określone wymagania pokarmowe tego zboża:

    • 3,6 kg potasu w postaci tlenku potasu (K2O)
    • 2,4 kg azotu N
    • 1,3 kg fosforu w postaci tlenku fosforu (P2O5)
    • 0,7 kg wapnia w postaci tlenku wapnia (CaO)
    • 0,4 kg magnezu w postaci tlenku magnezu (MgO)

 

Nawożenie owsa – potas (K) i fosfor (P)

W porównaniu z innymi zbożami, owies jest najbardziej wrażliwy na niedobór P i K. Dlatego na glebach ubogich w te pierwiastki zaleca się nawożenie 70-100 kg P2O5 oraz 90-130 kg K2O na 1 ha. Jeśli wcześniej regularnie stosowano też obornik w tym miejscu, to dawki te można zmniejszyć o 10-20 kg w przypadku P2O5 i 40 kg dla K2O. Gleby bardzo bogate w P i K można nawozić w ilości 10-40 kg P2O5/ha i 30-50 kg K2O/ha. Pod owies można stosować wszystkie pojedyncze formy nawozów fosforowych i potasowych, choć bardzo dobre wyniki daje też nawożenie preparatami wieloskładnikowymi. Na gleby ubogie w K trzeba dawać nawozy wieloskładnikowe bogatsze w ten pierwiastek, w stosunku do P. Na gleby lekkie o odczynie kwaśnym należy sypać nawozy z dodatkiem magnezu (Mg), bo stabilizuje on plony. Nawozy fosforowe zaleca się podawać późną jesienią przed przedzimową orką, co zapobiega ich wymywaniu. Nawozy potasowe najlepiej zaś stosować jesienią w przypadku gleb średnich i zwięzłych oraz wczesną wiosną przed uprawami doprawiającymi ziemię, w przypadku gleb lekkich (inaczej K jest łatwo wymywany). Z kolei nawozy mieszane zaleca się sypać wiosną w III dekadzie marca do I dekady kwietnia na glebach lekkich.

Nawożenie owsa – azot (N)

Zboże to różnie reaguje na doglebowe nawożenie N, co zależy od wilgotności gleby i przedplonu. Przez zbyt wysokie dawki N owies może wylegać, z kolei susza obniża wykorzystanie N. Jeśli przed owsem zastosowano przedplon z roślin niezbożowych, które pozostawiły dobre stanowisko, to nawożenie N powinno być jednorazowo przedsiewnie lub w fazie krzewienia, w ilości 50-80 kg N/ha. Jeśli natomiast przedplony były zbożowe i pozostawiły słabe stanowisko, zaleca się podać do gleby jedną dawkę przedsiewną 60-90 kg N/ha. Gdy gleby są łatwo przepuszczalne, N może być w nich łatwo wymywany, wiec dawkę trzeba dzielić na przedsiewną i pogłówną podawaną w fazie drugiego międzywęźla lub strzelania w źdźbło. Gdy N stosujemy przedsiewnie, trzeba go podać 2-4 tygodnie przed planowanym siewem owsa (III dekada marca – I dekada kwietnia). Jeśli nawożenie N podzielono na dwie dawki, wtedy pierwszy raz podaje się go 1-2 tygodnie przed siewem owsa, a drugi w fazie jego krzewienia.

Nawożenie owsa – wapń (Ca)

Owies dobrze czuje się w szerokim zakresie pH 5 do 7. Nawozy wapniowe zaleca się stosować w ilości 1,5-2,5 CaO t/ha na glebach bardzo lekkich i lekkich. Natomiast na glebach ciężkich podaje się je przed uprawą pożniwną (od razu po zbiorze przedplonu lub owsa), lub późną jesienią przed orką przedzimową w ilości 1,7-3,5 CaO t/ha. Wapnowanie pod przedplon na glebach bardzo kwaśnych powoduje wyraźny wzrost plonu.

Nawożenie owsa – mikroelementy

Owies to zboże najbardziej wrażliwe na niedobór takich mikroelementów, jak w szczególności miedź (Cu), mangan (Mn). Miedź dostarcza się dolistnie roztworem siarczanu miedzi lub roztworem chylatowym dla zbóż. Jeśli niedobory Cu są duże, zaleca się wtedy stosować Cu doglebowo w ilości 2-6 kg na 1 ha. Na glebach o pH 6 korzystnie wpływa z kolei nawożenie manganem. Trzeba przy tym wiedzieć, że im bardziej gleba ma kwaśny odczyn, tym Mn staje się bardziej dostępny dla owsa. Jeśli pH gleby jest natomiast niskie (do 6 pH), wtedy dawki nawożenia Mn powinny wynosić 5-8 kg na 1 ha, a przy pH wyższym 10-15 kg Mn/ha. Najsłabiej owies reaguje natomiast na brak boru (Br) i można nawet obserwować jego niekorzystne reakcje na podanie tego pierwiastka w dużych ilościach w nawozie doglebowym.

 

 

kontakt1.jpg Redakcja KalendarzRolnikow.pl
 
 
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO