Zazielenienie rolnictwa - coraz większe wyzwania

Polscy rolnicy będą mieli o dwie kolejne substancje czynne mniej. Komisja Europejska wydała rozporządzenia wykonawcze, które prowadzą do zaprzestania ich stosowania. Niedawno ogłoszono wycofanie dimoksystrobiny.

Należy ona do grupy chemicznej strobiluryn. Państwa członkowskie UE muszą wycofać zezwolenie na środki ochrony roślin z ww. substancją najpóźniej do 31.01.2024 r. Jest ona wykorzystywana jako środek grzybobójczy w uprawach rzepaku. Stosuje się ją przeciwko chorobom, takim 
jak: sucha zgnilizna kapustnych, czerń krzyżowych, zgnilizna twardzikowa czy szara pleśń. To kolejny cios dla producentów rzepaku, bo to głównie w tej uprawie lista substancji czynnych mocno się skurczyła i tym samym ochrona jest coraz trudniejsza. 

Oto lista środków fungicydowych zawierających dimoksystrobinę:

• Filan, Inferno 400 SC,
• Inviga,
• Pictor 400 SC,
• Prescot 400 SC. 

Na każdym kroku rolnicy muszą mierzyć się z coraz większymi wyzwaniami. Lista środków, które mogą być stosowane jako zaprawy nasienne, systematycznie się zmniejsza.

Kolejną substancją, która zniknęła już co prawda z obrotu, ale jeszcze może być przechowywana przez rolników do 29.02.2024 r., jest ipkonazol. 
Narzucony terminarz nie dał rolnikom zbyt dużego manewru. Miniony jesienny sezon siewów zbóż ozimych był ostatnim, w którym ziarno do siewu mogło być zaprawione środkiem zawierającym ipkonazol, natomiast w przypadku kukurydzy taką możliwość zaprawienia wykluczono. Substancja ta należy do grupy triazoli. Wycofanie jej będzie skutkować wzrostem liczby zabiegów nalistnych, a to przełoży się na wzrost kosztów, a tym samym zmniejszenie dochodów gospodarzy.  Zaprawianie materiału siewnego pozwala rolnikom ograniczyć liczbę zabiegów nalistnych w czasie 
sezonu.

Ipkonazol chroni wysiany materiał siewny przed najważniejszymi patogenami, które porażają rośliny w początkowych fazach wzrostu i rozwoju. 
W Polsce dostępne było pięć zapraw nasiennych z ww. substancją. Były one zarejestrowane do stosowania w uprawach: żyta ozimego, pszenżyta ozimego, pszenicy ozimej, jęczmienia ozimego, jęczmienia jarego, pszenicy jarej i kukurydzy. Były to: Lumiflex, Rancona 15 ME, Rancona 450 FS, Rancona i-MIX ME oraz Vitona. Użytkowano je zarówno interwencyjnie, jak i zapobiegawczego. Zarejestrowane zostały do stosowania w następujących uprawach:

•  pszenicy jarej – przeciwko: śnieci cuchnącej, śnieci gładkiej i zgorzeli siewek 
• pszenicy ozimej – przeciwko: pleśni śniegowej, śnieci cuchnącej, śnieci gładkiej i zgorzeli siewek 
• jęczmieniu ozimym – przeciwko: pasiastości liści, głowni pylącej jęczmienia i zgorzeli siewek 
• żyto ozime, pszenżyto ozime – przeciwko: zgorzeli siewek, pleśniakowcowi lśniącemu i pleśni śniegowej 
• kukurydza – przeciwko: zgorzeli siewek i głowni pylącej kukurydzy. 

Niedostateczna dostępność substancji czynnych negatywnie wpływa nie tylko na wyniki ekonomiczne rolnictwa, lecz także na pogorszenie i ujemne oddziaływanie na środowisko naturalne. Jest to spowodowane tym, że w związku z brakiem niektórych preparatów są używane wielokrotnie te same fungicydy.

Zaprawianie jest to najskuteczniejszy, najtańszy i najbezpieczniejszy dla środowiska zabieg fungicydowy. Przy użyciu niewielkiej ilości zaprawy można ochronić nasiona przed wieloma patogenami. 

W związku z wycofywaniem kluczowych substancji czynnych problemów związanych z ochroną nasion będzie przybywać.

Agnieszka Laszczyk  Artykuł opublikowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj